بیایید با هم به عقب برگردیم و نگاهی به اخبار مربوط به انتخابات ریاست جمهوری 88 بیندازیم و فارغ از خاطرات تلخی که از آن ایام در ذهن ها باقی مانده، سعی کنیم از آن تجربه، درس بگیریم.

سال 87 در چنین ایامی بود که اولین نامزد انتخابات ریاست جمهوری، رسما حضور خود را برای رقابت انتخاباتی اعلام کرد.

از آنجا که در کشور ما فعالیت های انتخاباتی، حزبی و برنامه محور نیست، معمولابرنامه نامزدها در حد شعار باقی می ماند و به جای تبلیغ برنامه خود، انتقاد از رقیبان را سرلوحه کار خود قرار می دهند و در آن دوره نیز شرایط با همین روش جلو رفت و با نزدیک شدن به ایام انتخابات و افزایش حجم انتقادات از یک نامزد، شرایط کشور هیجانی شد.

نامزدی هم که بیشترین حجم انتقادات را علیه خود می دید، با به کار گرفتن ترفندهایی تلاش کرد فضا را به نفع خود عوض کند و همه این مسائل به جنجالی شدن هر چه بیشتر فضای کشور منجر شد و نهایتا به آن حوادثی ختم شد که اکنون صحبت از انتخابات 88، خاطراتی تلخ را در ذهن تداعی می کند؛ اما می توان از این خاطره استفاده کرد و مانع از تکرار حوادثی مشابه شد، به شرط این که برخی لوازم را رعایت کرد.

یکی از اولین این لوازم، پرهیز از ورود زودهنگام به رقابت انتخاباتی و توجه به این نکته است که انتقاد از رقیبان، خواه ناخواه بخش عمده ای از اظهارات نامزدها و حامیانشان را تشکیل می دهد و این مساله با توجه به شناختی که از برخی چهره ها وجود دارد، شرایط کشور را متشنج می کند.

با خودداری نامزدها از ورود زودهنگام به انتخابات این فرصت باقی می ماند تا مردم، نامزدها و مسئولان دست اندرکار انتخابات، هر یک با انجام وظایف خود و به کار گرفتن تجربه سال88، راه را بر تکرار آن حوادث ببندند.

این نکته را نیز نباید فراموش کرد که شرایط کشور اکنون به هیچ وجه قابل مقایسه با شرایط قبل از انتخابات 88 نیست و واقعیت این است که انتخاباتی شدن فضای کشور، رسیدگی به مشکلاتی را که این روزها مردم با آن درگیر هستند به حاشیه می راند.

گروه سیاسی