ساعت ها انتظار کشیده بودم و حالاچند پرستار داشتند من را با سلام و صلوات می بردند به اتاقی که برای من در نظر گرفته بودند تا برای انجام یک عمل جراحی بستری شوم. از صبح ده ها صحنه وحشتناک دیده بودم. زخم های عمیق، بیماری که سرفه های وحشتناکی می کرد، مردی که قانقاریا گرفته بود و پایش از مچ سیاه شده بود و این آخری که اتفاقا هم اتاقم نیز بود و سرتاپایش را زخم های بدشکلی پوشانده بود.

من واقعا آدم وسواسی نیستم، اما بعد از دیدن همه این چیزهایی که برایتان تعریف کردم و درست در لحظه دراز کشیدن روی تخت چیزی دیدم که شعله وسواس را در قلبم روشن کرد؛ لکه بزرگی روی تخت که شاید از یک زخم باز روی ملحفه باقی