کنفدراسیون فوتبال آسیا، فدراسیون فوتبال ایران را در چند بخش نامزد دریافت جایزه کرده که هنوز ملاک و معیار این کنفدراسیون برای این انتخاب به درستی مشخص نیست. این در حالی است که فدراسیون فوتبال این روزها با حاشیه و ناکامی های ریز و درشت بسیاری نظیر شکست تیم های فوتسال مقابل کلمبیا، جوانان مقابل کره جنوبی و بزرگسالان مقابل ازبکستان، ناکامی نوجوانان از صعود به فینال آسیا و تعطیلی متوالی لیگ به خاطر اردوهای تیم ملی، برگزاری نصفه و نیمه جام حذفی و... مواجه است. رئیس فدراسیون فوتبال نیز به تازگی در گفت وگو با یک خبرگزاری، اعلام کرده که «من گفته ام با وجود هزینه زیادی که کرده ایم، تیم ملی بازی های قابل قبولی تا به اینجا ارائه نکرده؛ من خودم اعلام کردم که قوی نبودیم، باید تلاش کنیم که قوی تر شویم.» حال سوال این است: با این نتایج نه چندان مطلوبی که فوتبال کشور در رده های مختلف کسب کرده، آیا فدراسیون فوتبال شایسته دریافت چنین جوایزی هست یا نه؟ اگر این شرایط را دارد، پس فرق فوتبال ما با کشورهای صاحب فوتبال آسیا مانند کره جنوبی و ژاپن چیست؟ چرا این کشورها در رده بندی فیفا همیشه بالاتر از ایران قرار دارند، اما در انتخاب کنفدراسیون فوتبال آسیا، این کشورها کمتر مشاهده می شوند. به راستی فدراسیون فوتبال در چند سال اخیر چه حرکت زیربنایی و ساختاری مهمی در سطح فوتبال ملی و آسیایی انجام داده که نامزد دریافت چنین جوایزی شده است؟ از نظر گزارش عملکرد فوتسال ما در آسیا بهترین شده و همگام با آن بازیکنان، لیگ و داوران ما نیز در سطح آسیا بسیار خوب ظاهر شده است. این عملکردها موجب شده کنفدراسیون فوتبال آسیا در رده های مختلف فدراسیون فوتبال ایران را نامزد دریافت جوایز قرار دهد. با این اوصاف، به نظر می رسد این روزها ضعف در مدیریت، انتظارات زیاد و وجود پول های کلان، فوتبال کشور را با حاشیه های زیادی مواجه کرده است. حالاکه کنفدراسیون فوتبال آسیا بار دیگر فدراسیون فوتبال ما را در سطح اول آسیا قرار داده، بیایید پیش از آن که فدراسیون فوتبال را دچار مسائل حاشیه ای کنیم، آن را به جایگاه واقعی اش برگردانیم.