اگر بخواهیم منظره یک روز بارانی را به تصویر بکشیم، بی تردید در این قاب کوچک باید فضایی را به چترهای رنگی اختصاص دهیم که بارش باران و برف در روزهای سرد سال فرصت خودنمایی را برایشان فراهم کرده است.

صدای برخورد قطرات باران روی سطح چتر آوای دلنشین آشنایی است که کمتر کسی است که گوش سپردن به این آوای دلنشین را تجربه نکرده و از آن لذت نبرده باشد.

اما در دنیای امروز فناوری از هر سو زندگی ما را هدف قرار داده و موجب شده بسیاری از نواها، آواها و تصاویری را که تداعی کننده خاطرات هستند در گوشه ای از صندوقچه خاطراتمان به دست فراموشی بسپاریم. حتی چترهای رنگی نیز که تا امروز از گزند فناوری های نوین در امان بودند، طاقت نیاورده اند و به نظر می رسد دیر یا زود تحت تاثیر فناوری هایی که در زمینه طراحی و ساخت ابزارها مورد توجه قرار گرفته، لباسی از جنس فناوری به تن کنند که شاید هر عابر پیاده ای از دیدن آن احساس غریبی از یک روز بارانی را تجربه کند. در نسل جدید چترها که طرح اولیه ای از آنها ارائه شده است به جای استفاده از سایبان های رنگی، پارچه ای یا پلاستیکی از توده ای از مولکول های هوای متراکم شده برای محافظت از افراد در برابر برخورد قطرات باران استفاده می شود. وقتی دسته پلاستیکی چتر را باز می کنید، هوا از طریق سیستم مکش تعبیه شده در داخل دسته وارد دسته چتر شده و از انتهای دیگر آن به شکل توده ای متراکم خارج می شود. این لایه از مولکول های هوا به عنوان سایبان عمل می کند. جالب تر این که با استفاده از کلیدهای کنترل بسیار ساده ای که روی دسته این چتر وجود دارد، می توانید ابعاد سایبان آن را به دلخواهتان تغییر دهید و به این ترتیب دیگر هیچ محدودیتی در تعداد افرادی که می توانند زیر این چتر پناه گیرند، وجود ندارد. اما این که این چتر می تواند در برابر بارش تگرگ یا باران شدید نیز موثر عمل کند، موضوعی است که نیازمند تحقیقات بیشتر در این زمینه است.