مادر جیغ می کشید و گریه کنان پسرک را در آغوش می گرفت. پدر نامهربانانه دستان پسر 7 ساله را گرفته بود و می خواست او را با خود ببرد. پسرک کر و لال بود و نمی دانست چه سرنوشت شومی در انتظارش است و چند ساعت بعد برای همیشه تنها خواهد ماند.

پدر او را کشان کشان از آغوش مادر جدا کرد، وقتی حسین کوچولو سوار پیکان زردرنگ پدر شد در دنیای بچگانه خود فکر می کرد پدرش او را برای بازی و گردش می برد، هنگامی که پدر به او گفت: چند دقیقه در حرم امام رضا (ع) بماند تا بازگردد باز هم حسین فکر نمی کرد به نقطه پایانی زندگی خانوادگی اش رسیده و سرنوشت، بازی تلخی را با وی آغاز کرده است.