ظاهرا خبرهای ناخوشایند درباره مشکلات ناشی از آلودگی هوا تمامی ندارد. این بار سخن از تاثیر آلودگی هوا بر قشر سالمند جامعه است. یکی از نتایج بالارفتن سن، کاهش فعالیت مغز و از دست دادن قدرت تشخیص سریع است. افراد مسن بالاخص نسبت به خطرات ناشی از هوای ناسالم بسیار آسیب پذیر هستند. آلودگی هوا برای افراد مسن معمولابا افزایش مشکلات تنفسی و قلبی عروقی همراه است. حتی ثابت شده بسیاری از مرگ های زودهنگام در افراد میانسال ناشی از آلودگی هوا است. مهم تر از آن مدارک مستندی وجود دارد دال بر این که آلودگی هوا می تواند اثرات مخربی بر وضع سلامت مغز و نحوه عملکرد آن داشته باشد. ذرات آلاینده هوا که قطر آنها در حدود 5/2 میکرومتر یا حتی کمتر است، آنقدر کوچک هستند که با هر بار تنفس بتوانند وارد مجاری عمیق تنفسی شوند و در آنها باقی بمانند.

در یک طرح تحقیقاتی، وضع سلامت 14 هزار و 793 نفر مرد و زن سفید و سیاهپوست که بالای 50 سال بودند، به طور مستمر مورد مطالعه قرار گرفت. دکتر آیل شایر و همکارانش متوجه این مطلب شدند افرادی که در مناطقی با میزان آلودگی هوای بالازندگی می کنند عملاقدرت تشخیص کمتری نسبت به سایرین دارند. این برآوردها پس از انجام آزمایشات بیشتر کاملامورد تائید قرار گرفت. از مهم ترین فاکتورهایی که در این تحقیق به آنها پرداخته شد، می توان به این موارد اشاره کرد:

سن افراد، نژاد، وضع تحصیلات، رفتارها و عادات خاصی نظیر سیگار کشیدن و وضع سلامت آنها از نظر تنفسی و قلبی عروقی.

پژوهش های متعدد مشخصا نشان داد ذرات آلاینده هوا که دامنه آنها از 1/14 تا 7/20 میکروگرم در هر مترمکعب متغیر است، به ازای هر ده مرتبه افزایش، می توانند 36/0 مرتبه از قدرت تشخیص مغز افراد میانسال و پیر بکاهند. در مقام مقایسه این اثر تقریبا معادل آن است که سه سال از عمر یک فرد کاسته شود در حالی که به ازای هر سال افزایش سن عادی تنها 13/0 مرتبه از قدرت تشخیص مغز کاسته خواهد شد.