به بخش ها یا قسمت های آثاری سینمایی، ادبی یا نمایشی گفته می شود که در هریک از آن بخش ها، زمان و مکان جدا ولی شخصیت ها و بازیگران یکی است. ممکن است حتی شخصیت ها و بازیگران هم متفاوت باشند، اما در این صورت، مضمون یا موضوع یکی است. مثلا هنرمندی به مفهوم عشق یا مرگ یا هر چیز دیگری از دو سه زاویه متفاوت نگاه می کند و دو یا سه اپیزود در اثر او پدید می آید که اگرچه ظاهرا جدا از هم هستند ولی برای نتیجه گیری نهایی باید همه اپیزودها را با هم در نظر گرفت تا نگاه خالق اثر را به موضوع دریافت.

این اصطلاح فقط مخصوص سینما نیست؛ در ادبیات نمایشی و داستانی هم کاربرد دارد. نوعی اسلوب هنری است و به آثاری اطلاق می شود که شخصیت های اثر در آن یا سردرگم و سرگردانند یا مثل عروسک، بی اراده و بدون اختیار. در واقع کاراکترهای چنین آثاری از نظر وجودی، در برابر کنش های بظاهر هنجارمند، یا کنش های ظاهرا ناهنجار نشان می دهند یا به طور کلی بی هدف و بی رغبت تصویر می شوند. تلاش های منجر به شکست یکی دیگر از ظواهر کمابیش تکرارشونده در این آثار است. در اغلب آنها نشان چندانی از سیر منطقی حوادث و روابط علی و معلولی به شکل آثار واقعگرا دیده نمی شود؛ مضامین شان معمولا ناامیدی، احساس بیهودگی، و سرگردانی است و گفتارها یا حرکاتشان گاهی کلیشه ای و تکراری اند. مفهوم ابزورد بسی عمیق تر از آن است که بتوان در چند سطر توضیحی مناسب داد و نگاهی سطحی به آن نداشت، با این حال، نامدارانی چون اوژن یونسکو، ساموئل بکت و... با همین اسلوب، آثار سترگ و ماندگاری از نظر هنری در نمایشنامه نویسی، ادبیات داستانی و... خلق کرده اند.

مقصود از میکاپ بیشتر چهره آرایی و جنبه های آرایشی سر و وضع بازیگران یا مجری هاست، اما در گریم ترفندها و ابزارهایی اساسی تر و نه تنها در چهره بازیگران، بلکه بنا به نیاز در تمام بدن به کار می رود تا تحولاتی مثل پیری یا ایجاد زخمی چرکین و عمیق، یا تغییر از صورت انسان به مثلاحیوان و غیره صورت گیرد. گریم از یک چهره آرایی با قلم های خاص تا تغییر و تحول اساسی با ماسک ها و ابزارهای مخصوص را دربرمی گیرد.