موسیقی از عناصر خلاق فیلم است و تا حدی اهمیت دارد که برخی سکانس های یک فیلم با موسیقی معنا پیدا می کند. یک کارگردان زمان فیلمبرداری می تواند جای خالی موسیقی را احساس کند و روی میز تدوین هم اندازه فاصله هایی را که موسیقی پر می کند درمی یابد. موسیقی در لحظات بی کلام فیلم و زیر دیالوگ شخصیت ها قرار می گیرد، برای این که یکدستی فضا حفظ شود و افت و خیزها جلوه ای دوچندان پیدا کنند.

موسیقی نه به قصد پوشاندن ضعف ها، بلکه برای افزایش بار عاطفی و هیجانی فیلم استفاده می شود و یک موسیقی خوب، آن است که از دل مفاهیم فیلم بیرون بیاید؛ موسیقی ای که از آشنایی آهنگساز با قصه و فضای فیلم برمی خیزد و از فیلم بیرون نمی زند و خودش را به تماشاگر تحمیل نمی کند. یک آهنگساز حرفه ای، فیلم را می بیند و از آنچه دریافته است و با مشاوره کارگردان، به یک ملودی کلی و ریتم مناسب می رسد. موسیقی خوب نیاز به وقت کافی و خلاقیت دارد و امکان ندارد در مدت زمان دو هفته به یک موسیقی مناسب دست پیدا کنیم، ولی متاسفانه به دلیل بالابودن سرعت تولید و شناخت نداشتن از موسیقی، فرصت کافی در اختیار آهنگساز قرار نمی گیرد و در نهایت به یکسری ریتم و افکت در لابه لای سکانس ها می رسیم؛ اما آثار کارگردان هایی چون داریوش مهرجویی و ناصر تقوایی با شناخت و تسلطی که بر موسیقی دارند، همیشه از بهترین موسیقی های متن برخوردار بوده و از این عنصر خلاق استفاده کرده اند.