آرشیو یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱، شماره ۲۵۸۶
صفحه آخر
۱۶

حذف زنی در میان باشگاه داران

دور از اجتماع خشمگین

سیامک رحمانی

مثل اغلب بحث هایی که درباره فوتبال مطرح می شود، موضوع حضور یک زن در مسند صاحب باشگاه فوتبال نساجی هم چیز دقیق و شفافی نیست که آدم بتواند درباره آن اظهارنظر کند. هنوز کسی به طور مشخص نمی داند که این خانم با چه نیتی وارد این عرصه شده است و سابقه یی هم در عرصه ورزش ندارد. در مجموع هیچ چیز روشنی از اهداف این خانم از باشگاه داری وجود ندارد. حتی پیش از اینکه با سایت گل مصاحبه کنند، هویت و نام شان هم مشخص نبود. همه حدس و گمان می زدند تا اینکه خودشان گفتند لبنانی هستند و برای کار خیر آمده اند. چنین اتفاقاتی نشان می دهد که مساله خیلی جدی نیست و بیشتر شوخی به نظر می آید. در بقیه جاهای دنیا وقتی کسی می خواهد تیم داری کند دلایل آن کاملامشخص است: یا به عشق فوتبال آمده یا باشگاه داری بیزینس اوست. معلوم نیست این خانم با چه انگیزه یی وارد این عرصه شده است. حتی از باشگاهی که می خواسته آن را بخرد، شناخت خاصی نداشته است. اگر خوانده باشید ایشان دلایل کارشان را این گونه توضیح داده است که من جایی بودم یکی از دوستان -که ظاهرا صاحب باشگاه بوده- مشکلی مالی داشته و من هم خواستم کار خیری کنم، گفتم باشگاه را بخرم و هزینه های آن را تامین کنم! من که نمی فهمم ماجرا از چه قرار است، بیشتر شبیه جوک می ماند. وقتی زنان را به استادیوم راه نمی دهند، این خانم چگونه می خواهد در ایران باشگاه داری کند؟! ظاهرا از فوتبال ایران هیچ شناختی ندارد. به فرض که ایشان بتوانند صاحب باشگاه شوند، آیا اصلامی دانند در فوتبال ایران چه چیزی منتظرشان است؟ ظاهرا توافقی صورت نگرفته و ایشان صاحب باشگاه نشد ه اند ولی اگر به این سمت دست پیدا می کردند و در جلسه های مدیران باشگاه ها شرکت می کردند، با ادبیات خاص آنها در این جلسه ها چگونه کنار می آمدند؟!من متوجه نمی شوم اصل داستان چیست. ظاهرا کس دیگری هم نمی داند. احتمالاپشت پرده خبرهایی هست! امیدوارم روزی بالاخره بفهمیم اصل ماجرا چه بوده است.