این روزها دوره مدها کوتاه تر شده است و معلول هایش هم به شکل محسوسی تغییر کرده اند. به این مفهوم که دیگر مسئولان، مدیران سینمایی و البته جشنواره های مختلف و رنگارنگ سینمایی چندان نقش مهمی در مد شدن فیلمساز یا سبک سینمایی خاصی ندارند و دلیلش هم این است که گسترش ارتباطات و وجود اینترنت گزینه های بسیاری برای انتخاب در برابر مخاطبان هنر هفتم قرار داده است.

این روزها میان اهالی سینما حرف سینمای کره زیاد شنیده می شود. روزگاری وون کار وای بحث روز مشتاقان بود و این روزها کیم کی دوک، فیلمساز افسرده کره ای باب روز است. لارنس فن تریه، فیلمساز دانمارکی هم فیلم هایش دست به دست می شود و همچنان میشائیل هانکه میان برخی سینماگران محبوب است و سینمای آزاردهنده اش! مورد استقبال قرار گرفته است. فیلم های نوری بیلگه جیلان، فیلمساز ترک را هم می توان در بساط فیلم فروش های پیاده روها جستجو کرد یا میان گپ های قهوه و سیگار کافه های تهران می شود حرفی از این فیلمساز ترک شنید.