اگر می خواستی در سال های دور به تماشا یا خرید یک اثر هنری بروی حتما باید سری به منزل نقاشان، مجسمه سازان، طراحان و... می زدی و با خود هنرمند تعاملات هنری را انجام می دادی. در واقع، هر هنرمندی گالری دار خودش بود و خود او بود که آثارش را به دیگری می فروخت؛ همانند کمال الملک که هیچ کسی غیر از خودش اثرش را نفروخت.

سال ها گذشت و با پیشرفت ابعاد زندگی، هنرمندان نیز آثارشان را از دیوارهای خانه هایشان به مکان هایی به نام گالری منتقل کردند که تمام اقشار جامعه بتوانند از نزدیک با هنرشان ارتباط برقرار کنند. این اتفاقات از دهه 40 رخ داد به طوری که چند گالری کوچک با وابستگی دولتی و تعدادی دیگر نیز