از 94 سال قبل به آن طرف حرف می زنیم، از مردمی که نمی دانستند کی به دنیا آمده اند، چه زمانی ازدواج کرده اند و عزیزا ن شان را چه وقت از دست داده اند.

بعضی از این مردم، اما سواد خواندن و نوشتن داشتند و اگرچه تعدادشان کم بود، ولی میان اطرافیان و هم محلی هایشان جا انداخته بودند که هر انسان زنده باید زمان وقوع اتفاقات مهم زندگی اش را بداند. به همین علت گروهی از مردم وقتی صاحب فرزند می شدند یا ازدواج می کردند و کسی از بستگانشان را از دست می دادند به این عده باسواد مراجعه می کردند و آنها هم نام نوزاد، تاریخ به دنیا آمدنش، روز به خانه بخت رفتن و زمان چهره در نقاب خاک کشیدن را روی جلد قرآن یا گوشه ای از یک کتاب شعر یا بر تکه کاغذی مخصوص این کار می نوشتند.