بسیاری از ما نمی دانیم اگر کتاب نخوانیم یا صفحه ای سفید را سیاه نکنیم چطور پاهای خود را بر این سبکی تحمل ناپذیر هستی محکم کنیم. گاهی هم نمی خوانیم و نمی نویسیم، همان وقت است که تحمل ناپذیر هستی معنا می شود. سپاس تمام نویسنده های بزرگ را که هرگز کتابخانه های ما را بی کتاب نخوانده، خوب نگذاشته اند. همیشه کتاب خوبی برای خواندن همین نزدیکی هست. کافی است دستت را دراز کنی اما کتاب هایی هم هستند که گرچه نزدیک ولی از ما دورند. نزدیک چون چنان از عمق جان انسانی گفته اند که با خواندن شان احساس می کنیم چقدر سهل، چقدر آسان، چقدر آشنا و دور چون گاهی از زمان های دور می آیند، گاهی از زبان های دور، گاهی از مکان