باورکن هنوز هم استخوان هایم احساس درد می کند! نمی دانی چقدر سخت بود آرام نگه داشتن پسرک بیقراری که به خاطر نمونه برداری مغز استخوان، دست هایم را دردمندانه می فشرد. وقتی خبر پرواز او را شبی که در بخش نبودم شنیدم، تاب نیاوردم. غربت تخت خالی اش برایم مثل غروبی سرد و دلگیر بود اما چه می دانی آن شب بی تاب، بارها در من تکرار و تکرار شده است و…

خاطرات گذشته در ذهنم مرور شد. 10 سال پیش وقتی در دبیرستان، صحبت از دانشگاه و انتخاب  رشته به میان آمد، برخلاف همکلاسی هایم که فقط به شغل های پر درآمد فکر می کردند، «پرستاری» را انتخاب کردم. مخالفت های پدر و نگرانی مادرم نیز راه به جایی نبرد؛ چرا که تصمیمم