فیلم های جشنواره سی و یکم، چشم انداز قابل اعتنایی از اکران سال 92 را نشان نمی دهد، با توجه به فیلم هایی که در جشنواره فیلم فجر دیدیم، خوش بین نیستم مردم با سینما آشتی کنند. متاسفانه در فیلم های این دوره از جشنواره جز در مواردی خاص، کمتر زندگی و مسائل مخاطب طرح شده است.

البته برخی فیلم ها از فیلتر هیات انتخاب عبور نکردند و باید دید در اکران عمومی اقبال مردمی به دست می آورند یا نه.

شرایط حاکم بر سینمای ایران در یک سال گذشته، امنیت سرمایه گذاری را به خطر انداخته است و فیلم ها از درصد پایین تضمین اکران برخوردارند؛ همین امر به بحرانی منجر شده است که اصولاسینماگران در طرح موضوعات محافظه کار شوند.

نرفتن به سمت موضوعاتی که مردم با آنها درگیرند و ترس از سرمایه گذاری روی برخی فیلمها، شرایطی را پدید آورده که ساخت فیلم های قابل اعتنا و مطلوب کاهش یافته است.

اما از سوی دیگر امسال نظم خوبی را در اکران فیلم ها در جشنواره دیدیم و عدم تغییر برنامه نمایش فیلم ها که کمتر در دوره های قبل دیده می شد، کاملامشهود بود و ما حتی یک تغییر برنامه هم نداشتیم و برنامه دقیقی برای ارسال فیلم ها به جشنواره در نظر گرفته شده بود.

اما این نظم باید در کنترل میزان کارت های صادر شده هم اعمال می شد، ولی آنقدر که به فیلمسازان سخت گرفته شد در بحث رعایت نسبت ظرفیت سالن برج میلاد و کارت های صادر شده اعمال نشد که همین امر باعث شد تعداد زیادی از اهالی رسانه روی پله ها فیلم را تماشا کنند و افرادی که هویتشان روشن نبود، با خانواده شان روی صندلی ها بنشینند!