برای خوشحال کردن رئیس گرانقدرمان هر چند دقیقه یک بار لطیفه ای تعریف می کردیم و هر لبخندی که می زد عینهو... کیف می کردیم و به این عمل نکوهیده خودمان ادامه می دادیم، اما یکهو خدا زد پس کله ما و یک چیزی گفتیم که همه به غیر از یک نفر به رئیس ما خندیدند، ما هم خندیدیم، بعد از آن نمی دانیم چه شد که در سرمای صبح زمستان جهت تهیه گزارش به منطقه عملیاتی خیابان های تهران اعزام و همکار دیگرمان که مثل آدم نشسته بود و هیچ تلاشی برای خوشحال کردن رئیس محترممان نمی کرد، برای تهیه گزارش از زندگی دلفین های جزیره کیش عازم این منطقه متروکه و بد آب و هوا شد! طفلکی همکار ما فقط یک ساعت باید در راه باشد تا به فرودگاه