اول: مراسم جشن عروسی بود؛ آن هم در یکی از تالارهای معروف شهر. جمعیت زیادی دعوت شده بودند. داماد از خانواده ای بود سرشناس، خوش سابقه و مذهبی.

می گفتند خانواده عروس هم خانواده ای ایده آل، سرشناس و متدین است. ابتدای برنامه یعنی همان وقت که سالن تقریبا پر از جمعیت چندصد نفری شد، یکی از قاریان معروف و بین المللی که تحصیلات خوبی هم دارد، روی سن رفت و جمعیت را دعوت به صلوات و سکوت پس از آن کرد، سپس خاطره ای از حضورش در یکی از کشورهای اسلامی و محافل قرآنی گفت و از مراسم جشن عروسی آنان که حتما در آن قرآن تلاوت می شود، مطلبی را تقدیم حاضران کرد و آرزو داشت این سنت حسنه در کشور ما و در محافل عروسی خانواده های ایرانی هم رواج یابد و آغاز زندگی مشترک زوج های جوان به برکت تلاوت آیات الهی سرشار از معنویات شود. قاری سپس با صدای دلنشینی که داشت، چند آیه از کلام وحی را تلاوت کرد. جای شما خالی چنان معنویتی بر مجلس حکمفرما شد که برخی اشک شوق ریختند و آن معنویت را توفیق بزرگی برای این زوج جوان دانستند.

دوم:پاکت نامه بزرگ تر از حد معمول بود، ولی شکل و شمایل آن مثل پاکت نامه بود. وقتی آن را گشودم، کتابی در آن قرار داشت که داخل جلد آن کارت عروسی چسبانده بودند. کارت شکیلی بود. همین طور که از اسم کتاب و محتوای آن متوجه شدم، کتاب خوبی را انتخاب کرده بودند.

شاید برای اولین بار بود که می دیدم کارت عروسی پیوست یک محصول فرهنگی است که راه و روش زندگی را با استعانت از آموزه های دینی یادآور می شود. این هم ابتکار عملی بود برای ترویج فرهنگ کتابخوانی، آن هم از طرف خانواده ای که شغل آزاد دارند و به قول معروف بازاری هستند؛ کار شایسته ای بود و درخور تحسین. مراسم جشن آنان امشب برگزار می شود، شاید متفاوت از جشن های دیگر!