هم اکنون سه نوع موش شامل موش های خانگی با وزن تقریبی 20 تا 30 گرم، موش های رت نروژی که همه چیزخوار هستند، با وزن 500 تا 600 گرم و گروه سوم رت های سیاه با وزن 300 تا 400 گرم در تهران وجود دارد که بیشترین نوع موش هایی که در پایتخت زندگی می کنند از نژاد موش های رت نروژی با جثه تقریبا بزرگ هستند.

این موش به نام های موش قهوه ای، موش انبار، موش کشتی، موش فاضلاب و موش بندر نیز نامیده می شود. موش نروژی موشی چاق تر از دو موش دیگر است. عادت به زیستن در مناطق گرمسیری دارد، موش نروژی گونه ای است که تمایل به زندگی جمعی دارد و تحت شرایط مطلوب کلنی هایی (مجموعه ای از موجودات که با هم زندگی می کنند) را با جمعیت بیش از صد راس تشکیل می دهد.

موش نروژی تمایل شدیدی برای حفر تونل و ایجاد نقب در زمین دارد بخصوص در توده های خاک، زیر محل های پوشیده و امن مثل زیر توده های سنگ و چوب، داخل ساختمان ها در فضای بین دیوارها، زیر کف ساختمان، زیر توده های زباله و کنار محل هایی که آب وجود دارد.

به این ترتیب در مناطق شهری این گونه به فراوانی داخل و اطراف ساختمان ها، زیرزمین ها، انبارها، کشتارگاه ها و مجاری فاضلاب پیدا می شود. اصولادر شهرها ایستگاه های راه آهن و انبارهای کالاها ممکن است از مناطق آلوده به موش بشمار آید. زباله های تلنبار شده نیز محیط بسیار جلب کننده موش نروژی است.

این موش یک گونه زباله دوست است و با میل زیادی از آن تغذیه می کند. در مناطق روستایی نیز موش نروژی به محصولات کشاورزی، سیلوها، دامداری ها و مرغداری ها حمله می کند و از این جهت خسارات اقتصادی زیادی وارد می کند.

موش نروژی از شرق آسیا و احتمالااز چین منشا گرفته و از این ناحیه همراه با گسترش شهرنشینی و حمل و نقل، بتدریج به سمت غرب انتقال یافته است.

این موش در ایران در سواحل دریای خزر و خلیج فارس، بندر گز، گرگان، تنکابن، رامسر، آستارا، بندر انزلی، آبادان، بوشهر، بندرماهشهر، اهواز، بندرعباس، تبریز، بروجرد، شیراز، مشهد و تهران پراکندگی دارد.