چند قدمی بیشتر تا بهار نمانده است؛ نه بهار سیاست زده برخی! بلکه بهار طبیعت و همان بهاری که عطر شکوفه های بهارنارنجش مشام را نوازش می دهد.سال 91 هم در حال تمام شدن است؛ سالی که حمایت از تولید ملی، کار و سرمایه ایرانی مورد غفلت قرار گرفت و به واسطه مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم و البته بی تدبیری ها و سوء مدیریت سال دشواری بود و سالی که از نظر اختلافات بین مسئولان و از همه بدتر، برخی بی اخلاقی ها باید آن را سالی تلخ و ملال آور ارزیابی کرد که البته این، همه تصویر سال91 نیست. جامع نگری توام با انصاف و ضرورت مثبت اندیشی و لزوم پرهیز از بداندیشی و کج اندیشی، تصویر دیگری از سال 91 به نمایش می گذارد. در سالی که آخرین روزهایش را سپری می کنیم، باوجودهمه مشکلات و تلخی هایش، کم نبودند صحنه های غرورآفرین و نشاط بخش.

مقاومت صبورانه ملت بزرگ ایران در برابر مشکلات اقتصادی و ناکام گذاشتن دشمن از دستیابی به اهدافش در موضوع تحریم، برگزاری موفقیت آمیز و غرورآفرین اجلاس سران جنبش عدم تعهد، دستاوردهای عظیم علمی و فناوری در حوزه های دفاعی، هوا فضا، پزشکی و هسته ای، افتتاح طرح های متعدد و خرد و کلان مهر ماندگار، حضور حماسی و کم سابقه مردم در سی وچهارمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، مذاکرات مقتدرانه و توام با عزت و مصلحت در موضوع هسته ای و حضور موثر و نقش آفرین در تحولات منطقه، بخش هایی از افتخارات و نیمه پر لیوان سال 91 است.

به سال 91 از منظر دیگری هم می توانیم بنگریم؛ منظری که یک بار دیگر نشان می دهد، وجود دشمنی مصمم و کمربسته برای به زانو درآوردن ملت ایران، نه یک توهم که واقعیتی انکارناپذیر است. دشمنی که بنا به آموزه های اسلام عزیز و تجربه 34 سال گذشته، راه مقابله و شکست او مقاومت، تدبیر، وحدت، ولایتمداری و توکل به قدرت و امداد خدای متعال است.

سرانجام سال 91 با همه فراز و فرودش و همه شیرینی ها و تلخی هایش در حال تمام شدن است و یک سال از عمر ما کم و به تجربه و دانش ما افزوده می شود؛ تجربه و دانشی که برای باقیمانده عمر و خصوصا سال آینده که سال حساس، پرهیجان و احتمالاپرچالشی است، باید به کار گرفته شود.