آخرین روزهای اسفند، آفتاب گول زنک است هرچند نورش چشم را می زند، اما هوا حسابی سوز دارد.

حدود ظهر ترافیک روان است و همین باعث شده تا رانندگان بی محابا پایشان را روی پدال گاز فشار دهند، سرعت شان به نزدیک ورودی تونل که می رسد، بیشتر می شود، اما در این میان کمتر کسی حواسش به مرد سبزپوش با آن جاروی دسته بلندش است.

بعضی راننده ها نزدیکش که می رسند جا خالی می دهند و سرعت شان را کم می کنند، بعضی ها هم بی انصافی می کنند و بد و بیراه نثارش می کنند، اما او انگار هیچ صدایی نمی شنود، نگاهش دوخته شده به کف خیابان و جاروی دسته بلندش روی زمین کشیده می شود و ردی خالی از زباله باقی می گذارد.