بهار امسال که بیاید احمد و بتول، ششمین سال ازدواج شان را جشن می گیرند و احتمالاباز فکر می کنند به این که چهار سال پافشاری شان برای ازدواج با هم، به شیرینی امروز زندگی مشترکشان می ارزید. خوشبختی برای احمد آقااحمدی پنجاه و سه ساله و بتول جعفرخوانی چهل و چهار ساله، اسب سرکشی نیست که بخواهند کمند بیندازند و به بندش بکشند، خوشبختی برای آن دو تا، پروانه ای است که رام و آرام، بال هایش را باز کرده روی سرشان. مرد از 30 سال پیش و زن از 20 سال پیش، بر اثر حادثه قطع نخاع شده اند و ساکن کهریزک. شاید، تا همیشه نشستن روی صندلی فلزی و هل دادن چرخ هایش برای خیلی ها کابوس باشد، اما برای احمد و بتول فقط یک رج