این که پسر یا دختر یک فوتبالیست معروف یا یک مربی حرفه ای، کفش و کلاه کند و بخواهد پا جای پای پدر بگذارد؛ به خودی خود گناهی نابخشودنی و نشانه رابطه بازی و حق کشی نیست، ولی طبیعی است که مربی هم حق ندارد به دلیل نفوذ و امتیازهای ویژه کار خود، بچه ها یا برادران و خواهر های خود را هر چقدر هم در فوتبال و ورزش ناشی و کم استعداد باشند به زمین بازی هل دهد تا از پول و شهرت و مواهب ریز و درشت دیگر آن بی بهره نباشند! البته این موضوع، فقط منحصر به فوتبال و در کل ورزش نیست و به طور کلی، معیار حضور هر کسی در هر مسندی، فقط باید شایستگی و توانایی آن شخص باشد، ولی این که تشخیص و تفسیر این قضیه چگونه و با چه کسی است، مساله ای همیشه مشکل آفرین و ابهام زا به شمار آمده، به طوری که به دعواهای زیادی منجر شده است.