برپایی دانشگاه فرهنگیان در سال گذشته، یکی از کارهایی است که بارها از سوی فرادستان آموزشی کشور، به عنوان کار و برنامه یی سخت اثرگذار در بهبود وضعیت آموزش، ارزیابی شده است. همچنین از آن با عنوان «ریشه یی ترین و مهم ترین اقدام آموزش و پرورش بر پایه سند تحول بنیادین» یاد شده که راه اندازی آن «آرزوی دیرینه فرهنگیان» را برآورده کرده و مایه خشنودی شان شده است. اما اینکه به راستی، برپایی این دانشگاه، تا چه اندازه در میان فرهنگیان و گفت و شنودهای آنها بازتاب یافته، یک پرسش است- که البته این نگارنده، به عنوان یک آموزگار و از سر تجربه خودم، به هیچ رو آن را گسترده نمی بینم- و کارآمدی این دانشگاه و اثرگذاری آن بر بهبود آموزش، پرسشی دیگر. من در این نوشتار کوتاه، می خواهم تا اندازه یی به این پرسش دوم بپردازم.