در ابتدای تاریخ عکاسی ایران، رسانه عکاسی تنها در دست دربار و درباریان بود و نخستین عکس ها در فضای دربار و برای ثبت چهره شاه یا شاهزادگان یا به سفارش آنان انجام می شد. در حقیقت این رسانه ابزار تفریح درباریان محسوب می شد و تا سال های متمادی مردم عادی به آن دسترسی نداشتند. در نتیجه می توان اینچنین گفت که عکاسان پیشگام حرفه عکاسی را تنها باید در میان درباریان یا شاهزادگان و حتی شاه علاقه مند به هنر و به ویژه عکاسی جست وجو کرد. آن دسته از افراد متمولی که کمی ذوق هنری داشتند یا علاقه مند به انجام اعمال جدید نوظهور بودند از رسانه جدید