ساده بودن تعاریف در عرف ایرانی باعث می شود که نگارنده گشاده دستانه خود را در ردیف روشنفکران قرار بدهد. نسل روشنفکرانی که تازه دیده شده اند و البته «تولید» بالایی هم دارند نسل میانسالی است که کارنامه وودی آلن را دنبال می کند، لورکا را با صدای مترجمش می شناسد، کانت و هگل اگر نداند با فوکو و ژیژک اما آشناست، هنر پست مدرن را می فهمد و الفت دارد با خیلی از نام هایی که جایشان در این مقال نیست. به چیزی علاقه دارد و در چیزی تخصص که انتخاب آکادمیک او نبوده است و رشته تخصصی اش هم نیست. بهره هوشی بالایی دارد و استعداد و قریحه سرشار. همین است که گاه جسورانه دست به تغییر مسیر منطقی زندگی اش می زند یا در روزمر گی های عادی اش خرق عادت می کند. قشری است رها شده و وامانده به خویش.