در این روزها که اکثر نیت و عملکردها آغشته به معجون سیاست شده، به فکر افتادم تا به گونه یی دین و وظیفه خویش را نسبت به مردم زلزله زده، رنجور و ستم کشیده بوشهر ادا کنم. به نظرم آمد که دنیای هنر، علی الخصوص اهالی درد آشنای هنر نمایش می تواند تا حدود زیادی مرا در رسیدن به این هدف، یعنی از مرحله نیت به فعل یاری دهد. هدف اصلی من این بود که از آقایان و مدیران دست اندرکار، سالنی را برای یک ماه در اختیار بگیرم و نمایشی را به صحنه ببرم که تمام درآمد آن را تقدیم ساحت مردم نجیب و رنج کشیده بوشهر کنم اما متاسفانه آقایان و مدیران به اصطلاح فرهنگی! که وقتی میکروفن یا دوربین خبری رسانه ها جلویشان به کار می افتد تا عرش ادعای همدردی و کمک از حلقوم شان گوش عالم را پر می کند، هیچ گونه مساعدت و کمکی نه تنها نکرده بلکه طبق معمول از سنگ اندازی و بی مهری نیز دریغ نکردند. سرانجام، به حداقل راضی شدم و موافقت یک نوبت نمایشنامه خوانی «من چه جوری ممکنه یه پرنده باشم؟» نوشته ماتئی ویسنی یک را کسب و به این حداقل بسنده کردم تا تشنگی کمک و همدردی اهالی هنر نمایش به هموطنان زلزله زده بوشهر را به این طریق ابراز دارم. گروه فهیم و ارجمندم در برداشتن این گام از هیچ کمکی مضایقه نکردند و من از خداوند دوستدار زیبایی ها برای تک تک آنها که یاری رسانم در تحقق این رسالت بودند، سلامت و آرزوی بهروزی و مانا بودن را دارم. درآمد نمایشنامه خوانی «من چه جوری ممکنه یه پرنده باشم؟» دقیقا تقدیم زلزله زدگان بوشهر می شود و امید است این هدیه بسیار بسیار کوچک و ناچیز را از ما پذیرا باشند. علاقه مندان برای سهیم شدن در این راه خیر می توانند به سایت www. tiwall. com مراجعه کنند و بلیت نمایشنامه مذکور را برای روز شنبه 4 خرداد 1392، ساعت شش بعدازظهر - تالار حافظ، روبه روی تالار وحدت- تهیه کنند.