گروه جامعه در زندگی انسان، لحظه ها و اوقاتی وجود دارد که از اهمیت و حساسیت فوق العاده ای برخوردار است، این اوقات می تواند فرصتی برای رشد او باشد یا به عکس، موجب از دست رفتن فرصت های مفید و در پی آن پسرفت شود. زمان تحصیل یکی از فرصت هاست که می توانیم از آن برای رشد شخصیت و آموزش فرزندان مان استفاده کنیم. محیط مدرسه که نیمی از اوقات هر روزه فرزندمان در آن سپری می شود فرصتی است که با یک برنامه ریزی مناسب می توان از آن به بهترین شکل برای رشد شخصیتی و علمی او استفاده کرد.

فعالیت های فوق برنامه که این روزها بسیاری از مدارس آن را جزو برنامه های اجباری خود قرار داده اند یکی از همین فرصت ها است که فعالیت های جذاب در کنار تدریس زمینه را برای تعامل اجتماعی در یک فضای آرام و راحت فراهم می آورند.

اما نکته اینجا است که فعالیت های فوق برنامه مدارس تا چه میزان با اهدافی که برای اجرای آن در نظر گرفته شده است، همخوانی دارد؟ در برخی مدارس به بهانه انجام برنامه های فوق برنامه و با تبلیغاتی چون تضمین قبولی پول زیادی از والدین گرفته می شود اما در مجموع این برنامه ها به زنگ تفریحی برای دانش آموزان تبدیل می شود و اولیای مدرسه فقط به اضافه کردن ساعت تدریس معلمان و همچنین حضور بیشتر دانش آموزان در مدرسه بسنده می کنند ولی هیچ کنترلی بر کیفیت نحوه آموزش به دانش آموزان و نظارت بر اجرای اهداف برنامه های فوق برنامه ندارند. از سوی دیگر معلم ها توضیحات بیشتر مربوط به دروس را به ساعت فوق العاده ای که از سوی مدرسه تعیین شده است موکول می کنند و به این شکل دانش آموزی که توان پرداخت هزینه های فوق برنامه را ندارد از فرا گرفتن اصولی دروس محروم می شود.

به نظر می رسد آموزش و پرورش باید نظارت بیشتری در زمینه فعالیت های فوق برنامه مدارس داشته باشد تا والدین با خیال آسوده تری از این برنامه ها استقبال کنند.