به نظر من از هر منظری که به موضوع انتخابات نگاه کنیم این مساله یکی از مهم ترین و شاید مهم ترین تحول قانونی و بازتاب دهنده اراده ملی در همه جوامع به ویژه جوامع در حال گذار بر دموکراسی است. بعد از موضوع جنگ که به عنوان یک پدیده ناگوار تک تک شهروندان یک کشور را خواسته و ناخواسته دلمشغول می کند موضوع مدیریت کلان کشور که در ساختار کنونی سیاسی جامعه ما ساختار انتخاباتی – پارلمانی است، انتخابات ریاست جمهوری است که اهمیت تعیین کننده یی دارد. بنابراین به هر شکل تمام شهروندان ایرانی با هر نگرش و رویکردی چه ایجابی و چه سلبی، موافق یا مخالف موضوع انتخابات و پیامدهایش دست به گریبان سرنوشت آنهاست. به باور من با یک نگرش عمیق و دقیق، اصولافرضیه بی اعتنایی به انتخابات یک امر ذهنی و ایده آلیستی است. در شرایط کنونی و به ویژه در پی هشت سال نوعی از الگوی مدیریتی که در عرصه های مختلف بارها و بارها مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته و نه تنها از سوی جریان های سیاسی رقیب -مثلااصلاح طلبان- بلکه از منظر کارشناسی مستقل به عنوان یک دوره ناکام و در آستانه بحران ارزیابی شد انتخابات پیش رو اهمیت خاص تری پیدا کرده است. البته همه ما از آنچه که در پی انتخابات 88، نتایج و پیامدهایش در جامعه رخ داد آگاهی داریم و پرسش های بی پاسخ و عملکردهای قابل نقد و اعتراض را همچنان در حافظه و اندوخته مطالبات مان محفوظ نگه داشته ایم.