این روزها نامزدهای ریاست جمهوری، مکررا درباره معضل اشتغال صحبت کرده و مبارزه با بیکاری را یکی از اولویت های اساسی خود در حوزه اقتصاد معرفی کرده اند. بعید است کاندیداهای فوق آگاه نباشند که اساسا «بیکاری» فی نفسه یک «عامل» نیست بلکه راسا یک «معلول» است. باید دانست که در ساختار موجود، مبارزه با بیکاری، می بایستی در چند جبهه صورت بگیرد و از این حیث مقولاتی چون اصلاح مناسبات بین عوامل نیروی کار (همین قانون کار فعلی)، رویکردهای ناظر بر تشویق سرمایه گذاری، بهبود فضای کسب و کار، انعطاف پذیری حداکثری روابط کار و بسترسازی مناسب برای توسعه اشتغال را می توان از جمله کانون های حمله به بیکاری قرار داد. این