در آستانه تغییر دولت، مطالبات همه مردم به اعتقاد من یک چیز است: آرامش خاطر. با این تفاوت که هرکس آرامش خاطرش را در چیزی می جوید که شاید آن چیز برای فردی دیگر اهمیت چندانی نداشته باشد. مثلاداشتن شغل، بیمه و به طور کلی امکانات زیستی از عواملی است که قاعدتا آرامش خاطر را به دنبال دارد. بیماری که نمی تواند به داروی خود دست پیدا کند آرامشش به هم می ریزد. اولین خواست عمومی طبیعتا خواست اقتصادی است. یعنی همه ما مردم می خواهیم که در زندگی از یک ثبات اقتصادی برخوردار باشیم اما برجسته کردن مساله اقتصادی به هیچ وجه به معنای بی بها کردن دیگر عوامل زیستی نیست. مثلاهمه می خواهند شب به آرامی به خانه خود برگردند بی آنکه دغدغه آسیب اجتماعی داشته باشند. دغدغه ذهنی برای افراد و اقشار مختلف، متفاوت است یعنی دغدغه اصلی برای عده ای اقتصادی است، برای عده ای اجتماعی، برای عده ای سیاسی و.... حداقل انتظار ما از رییس جمهوری که با رای مردم انتخاب می شود این است که دغدغه هایمان را به حداقل برساند که این دغدغه ها برای ما اهل هنر طبیعتا مربوط به مسایل هنری می شود. او باید کسانی را مسوول امور هنری کشور کند که دست کم با هنر آشنایی داشته باشند و مانع پیشرفت هنر نباشند.