رمان گئورگی ولادیموف، مثل آثار کلاسیک، مثل رمان های اولیه دو اسم دارد. نخست، «روسلان وفادار» و بعد«فاجعه وفاداری در روزگار اسارت». اسم اول به شخصیت رمان ارجاع می دهد و اسم دوم، حامل مضمون است. از فحوای کتاب چنین برمی آید که ولادیموف درپی تعیین نسبت دو مفهوم با یکدیگر بوده است. رابطه اسارت و وفاداری را چطور می توان معین کرد. روسلان سگی است که در دوران آب شدن یخ ها، پس از مرگ استالین و تعطیلی اردوگاه ها سردرگم و ناتوان از پذیرش تغییر است. آیا رمان ولادیموف اثری تمثیلی است؟ دکتر روشن وزیری در نقدها و تحلیل هایی که در پایان رمان آورده اند، تا حد زیادی پاسخ به این پرسش را آسان کرده است. ولی چنانچه «روسلان وفادار» را به صورت تکمله ای بر مزرعه حیوانات ارول فرض کنیم، آن وقت دریافت ما از سیر روایی چه تغییراتی خواهد کرد.