این مستندساز درخواست خود و یا اولویت های مدنظر را از مدیریت جدید سینمایی در سه بند و چنین مطرح کرد:

یک: براساس آنچه که همه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری معترف بودند فضای فرهنگی، هنری و فیلمسازی امنیتی شده است.

تعدادی از سینماگران به صورت مستقیم با این وضعیت مواجه شده بودند و برخی هم به صورت غیرمستقیم. این وضعیت موجب بی اعتمادی و ایجاد رکود در فضای سینمای ایران شده بود.

تمامی افرادی که در این حوزه کار می کنند نگران آن هستند که در آینده پیش رو چه اتفاقی در سینما رخ خواهد داد، نکته پر اهمیتی که وجود دارد این است که فضا برگردد و محیط فرهنگی و هنری در سینما حاکم باشد.

دو: آنچه که به دلیل وضعیت ایجاد شده از سوی دولت کنونی در این سال ها مورد فراموشی قرار گرفته است، البته غیر از آثاری که تولید شده اند و مورد توجه بوده اند، اندیشه هایی هستند که امکان بروز نیافتند و بخشی از تاریخ به این واسطه مورد غفلت قرار گرفته است.

آنچه در این مدت مورد غفلت قرار گرفته باید مورد بازنگری و توجه ویژه قرار بگیرد.سه:مهمتر از همه نکات با استناد به صحبت دکتر عارف که نقش بسیار مهمی در انتخابات امسال داشتند، و در مناظره ها مطرح شد و شاید به دلیل فضاهای ایجاد شده، صحبت شان چندان شنیده نشد، این بود که آنچه در فرهنگ و هنر در اختیار هنرمندان قرار می گیرد، «حق» است نه «امتیاز». دولت آینده باید توجه کند که همه مشاغل با دریافت پروانه یی برای فعالیت می تواند مدت ها به کار خود ادامه دهد و براساس نظام قانونمند فعالیت داشته باشد.

فعالیت در حوزه فرهنگ و هنر امتیاز نیست که دولت آن را در اختیار هنرمند قرار دهد و یا پس بگیرد.

آنچه که در این دوران به وضوح دیده شد، این بود که تحلیل و شعور هنرمندان بیش از دیگران بوده و با سپردن امور به آنان می توان شاهد بهبود وضعیت بود.

مستندساز*