بیاییم توافق کنیم از فردای تحلیف، مثل همه جای دنیای توسعه یافته (و حتی کمتر توسعه یافته) صدایش بزنیم «رییس جمهور روحانی». آشتی با این واژه می تواند بهترین جایگزین برای «دکتر» باشد. چون صرف نظر از اینکه مدرک دکترای ایشان چه میزان قابل استناد باشد (بر حسب برداشت برخی دوستان از پیام تبریک معاون دانشگاه کلدونیان گلاسکو) یا نباشد (آن طور که تا چند روز پیش، در بعضی از محافل مطرح بود)، واقعا ایشان به اعتبار دکتر بودن انتخاب نشده اند و بر فرض محال هم که این طور باشد، قرار نیست دکترای حقوق شان، «جمهور» را «ریاست» کند! همان طور که وکیل بودن شان، دلیل انتخاب شان نبود (هر چند به طور کلی این عنوان برای من و همکارانم، باعث خرسندی باشد). از طرفی می دانیم که حتی شیخ یا روحانی بودن شان هم دلیل پیروزی شان نبود... از این رو، بهتر است بیاییم به طور عام از گذشته، درس بگیریم و «دانش» را به جای «مدرک» به رسمیت بشناسیم و «اندیشه، مدنیت، صداقت، تدبیر و مدیریت» را جایگزین این همه القاب و عناوین و ادعای دکتر و وکیل و مهندس کنیم که با وجود اصرار به استفاده اش در کشورمان، می بینیم که کجای قافله علم و پیشرفت دنیا قرار داریم: دنیایی که هرگز چیزی به نام «دکتر» آلبرت اینشتین با گوشش آشنا نیست: به همان اندازه که اگر بگوییم «دکتر استیون هاوکینگ»، برای این ترکیب مسخره، به ما خواهند خندید! چراکه آنها بزرگان شان را با این عناوین و القاب تعریف نکردند و بزرگان شان هم نیازی به تذکر استفاده از واژه «دکتر» پیش از اسم شان ندارند... تکمله: راستی، فکر می کنید چرا به رییس جمهور امریکا می گویند «باراک اوباما» یا «پرزیدنت اوباما»؟! مگر نمی شد به خاطر مدرک دکترای حقوق شان آن هم از دانشگاه هاروارد، «دکتر اوباما» صدایش بزنند! یا به خاطر تحصیلات علوم سیاسی شان در دانشگاه کلمبیا یا فعالیت وکالتی شان در شیکاگو، لقب یا عنوانی به ایشان بدهند و این طوری خشک و خالی «اوباما» صدایش نزنند؟!