هفته یی که گذشت برای مردم هفته شادی و خوشحالی بود، مردمی که روزهای پیشترش را در یاس و اندوهی مستمر وانگار کلیشه شده می گذراندند. اما به ناگهان با انتخاب شدن رییس جمهورجدید وبا تصور کلیدی برای گشودن قفل های مشکلات شان به خیابان ها آمدند تا با فریاد و بوق های مکرر ماشین ها و افراشتن پرچم های ریز و درشت نشان دهند که خوشحال هستند و این شادابی ناشی از امیدی بود که انگاردوباره به زندگی شان بازگشته است. هنوز طعم شادی در کام شان بود که باز هم به خیابان ها آمدند، هرچند این باربه بهانه فوتبال و جام جهانی، اما رگه های مشترک میان این شادی