فقط دو تا دلیل منطقی و متکی به الگوهای زیبایی شناسی سینما هم که داشته باشی و بیاوری همه دست ها را به نشانه تسلیم بالامی آوریم. اینکه با چهار تا جمله تکراری و کلیشه یی همه فیلم های آبرومند سینمای ایران را خفیف و سخیف تعریف کنیم و خودمان را سرشار از نبوغ و معرفت شناسی در همه حوزه های متصل به هنرهای نمایشی و سینما توهم بزنیم به خودی خود رفتار مجرمانه یی نیست. اگر بود، ملانصرالدین صد سال آخر عمرش را در بند می ماند و یله در بازارچه تجریش و پس کوچه های دربند ول نمی گشت به شوخی برگزار می کنم چون این 20 سال اخیر عمر را بدجوری شوخ و شنگ می زنی رفیق! سابقه همکاری نزدیک مان خیلی نزدیک و زیاد نیست. به همان