چیزی از نیمه قرن نوزدهم نگذشته بود که کارل مارکس اعلام کرد: «فیلسوفان به طرق مختلف جهان را فقط تفسیر کرده اند: اما سخن بر سر تغییر آن است.» آن ایام بشر برای آینده متفاوت و متغیرش خیز برداشته بود و آن طور که از نوید کسانی چون بودلر و ملویل و ایبسن و... برمی آمد قرار بود حیات بشر با تکیه بر دستاوردها، قواعد و انگاره های نوینش طرحی نو در اندازد و گذشته مطرود خویش را به دست فراموشی بسپارد. این میان فوتوریست ها تا آنجا پیش رفتند که از جویدن تاریخ و سوزاندان کتاب هایش سخن گفتند و تولد انسان ماشینی را در سرآغاز قرن بیستم جشن گرفتند اما