ویم وندرس، کارگردان صاحب سبک آلمانی تبار یکی از فیلمسازان مهم دهه های اخیر است. وندرس در گفت و گویی که بخشی از آن را می خوانید، از تاثیر نقاشی روی فیلم هایش سخن گفته است.

بیایید درباره هنر به معنای عمومی اش سخن بگوییم و رابطه آن با فیلم های سینمایی.

باید بگویم که من به طرز غریبی در تمام عمرم بیشتر تحت تاثیر هنرهای تجسمی بوده ام تا خود فیلم های سینمایی. این یکی از وسواس های من است. در تمام زندگی ام تا زمان رشد و بزرگسالی ام همواره می خواستم که یک نقاش شوم: رمانتیسیسم کسپر دیوید فردریش تمام دوران نوجوانی مرا تحت تاثیر خود قرار داد. بعد، یک روز در نیویورک به یک موزه رفتم و برای نخستین بار در مقابل یک تابلوی نقاشی از آثار ادوارد هوپر ایستادم و آن تابلو تمام ذهنم را تسخیر کرد.

نمایشگاهی از آثار او در دهه 70 برپا شده بود. من تا پیش از آن چیزی درباره او نشنیده بودم تا آنکه آثارش را در موزه ویتنی دیدم و برایم باور کردنی نبود. تنها می دانستم که دارم چیزی واقعی را در میان آثار او حس می کنم و یک احساس تازه از دیدن نقاشی های او به من دست داده است و این همان حسی است که از دیدن فیلم هایی که دوست دارم هم به من دست می دهد.

و حالانقاشی های او روی سینمای شما تاثیر می گذارد.

بله درست است. تا به امروز همین طور بوده.

شما به «مردی از غرب» آنتونی مان هم به طور خاص توجه داشته اید.

به تمام آثار آنتونی مان توجه داشته ام.