شتاب ویژگی دنیای ما است. در همه عرصه ها ناچاری به عجله، انگار در هر کاری در این دنیا. شتاب رسانه ها نیز شاید بیش از دیگر موارد در این دنیا خود را به رخ کشیده است. گاه نیز همین شتاب و سراسیمگی دستمایه قضاوت ها و تصمیم هایی شده که با درنگی کوتاه، در می یابیم این قضاوت ها و تصمیم ها به دور از انصاف و حتی حقیقت بوده است. گاهی شاید بتوان جوانی و خام اندیشی را هم ضمیمه این شتاب ها دانست. یادداشت دیروز «اعتماد» حاکی از قضاوتی تند و به دور از انصاف بوده است. چطور می توان یک نیمه خبر ناموثق - و امیدوارم بدون غرض - دستمایه یی برای طعنه زدن به مجموعه یی کوشا در حوزه فرهنگ باشد. کارنامه انجمن شاعران ایران و بزرگوارانی چون ساعد باقری و فاطمه راکعی که سال ها با عزیزانی چون سید حسن حسینی و قیصر امین پور، منوچهر آتشی و عمران صلاحی و م. آزاد همراه و همنفس بوده، در نزد اهالی ادب و هنر این سرزمین، کارنامه یی درخشان است. خبرنگاری تلفن می زند به مدیرعامل سختکوش و محترم انجمن شاعران ایران، خبری نیمه جان و شتابان تنظیم

می شود. بعد هم همین سطرهای ناپیوسته و بی انسجام خبر، دستمایه قضاوتی نابجا – و باز هم امیدوارم بدون غرض- می شود. و... بر این باورم که مجموعه دوستان من در روزنامه اعتماد همیشه همدل و همراه با گروه های مردم نهاد مانند انجمن شاعران ایران بوده است و جایگاهی را برای جبران برخی خطاها در نظر دارد. یادداشت جناب آقای رسول رخشا، در روزنامه دیروز، نادیده انگاشتن سال ها تلاش و زحمات نهادی مردمی است که طی این 8 سال، بیش از هر کجا، با جفای گروه های تمامیت خواه روبه رو بوده است. کافی است دوستان ارجمند ما، به کارنامه همین ماه رمضان انجمن شاعران ایران، نگاهی بیندازند. شب های «شهر آرامش» در شب های رمضان امسال با تلاش دوستان این مجموعه، پذیرای بزرگان فرهنگ و هنر و ادب معاصر بوده و شخصیت هایی چون سید محمد خاتمی، سید محمد بهشتی، محمد جواد حق شناس، احمد مسجد جامعی، مهدی حجت، علیرضا شجاع نوری، مهدی ارگانی و... در این شب ها حضور داشته اند. آیا رواست که این همه همدلی و همراهی را نادیده بگیریم و به خبری شتابان درباره این نهاد استناد کنیم؟ قدرشناس کسانی باشیم که بی هر گونه چشمداشتی به فرهنگ این سرزمین خدمت کرده اند. همین و بس.