تنهایی شاید به اندازه عشق جانمایه اصلی بسیاری از اشعار و ترانه ها بوده و به اندازه مرگ از آن دوری و اجتناب شده است. تنهایی مترادف با سیه روزی، تلخکامی و شوم بختی است. باید دانست که تنها بودن فقط به بی کس بودن باز نمی گردد. گاه ما در روابط غلط یا در میانه جماعت بیشتر احساس تنهایی می کنیم تا آنکه به خود واگذاشته شویم. لذا کیفیت تعامل بین فردی و اجتماعی است که از ما در برابر تنهایی محافظت می کند نه کمیت آن. البته باید توجه داشت که توانایی کناره گزینی و با خود بودن موجب رشد و شکوفایی شخصیت می شود و دانستن تفاوت میان مرارت تنهایی با