در این اوضاع آشفته اقتصادی، سینما همچنان ارزان ترین فعالیت فرهنگی به حساب می آید و از طرفی به علت کمبود امکانات تفریحی و رفاهی در کشور ما، بسیاری از مردم به عنوان پدیده یی صرفا سرگرم کننده به آن نگاه می کنند و این نگاه عرصه را تا حد زیادی بر سینماگرانی که به دنبال سینمای هنری و جدی تری هستند تنگ می کند. در این میان هستند کسانی که سعی دارند مشکلات و ناهنجاری های اجتماعی را در این قالب جذاب و نسبتا پرمخاطب بیان کنند و از این رو تعداد قابل توجهی از تولیدات سینمای ما را فیلم های اجتماعی تشکیل دهند. بی تردید حضور فیلم های اجتماعی خوب در سینما رویداد مثبتی است اما سوال اینجاست که سازندگان این آثار