حالاپس از تقریبا یک دهه و از پس مرورهای ذهنی مان با دیدن هر یک از آثار متاخر اصغر فرهادی، به سبب روز ملی سینما دارم عمیق تر به فیلم شهر زیبای او نگاه می کنم. فیلمی که همان زمان هم حاکی از مولفی دقیق و درام شناس و به شدت واقع گرا بود. اگر چه فرهادی با داستان یک شهر هم که مجموعه یی تلویزیونی بود، استانداردهای رسانه ملی را تا حد زیادی جابه جا کرده بود و اهالی سینما با نخستین فیلمش- رقص در غبار- فهمیده بودند مرد تازه نفسی در سینمای ایران سر آن دارد که یک تنه روح نوینی به سینمای ایران بدمد. اما شهر زیبا تکان دهنده بود. دارای ریشه های همین نگره یی بود که فرهادی یک دهه است پیگیری اش می کند و آن هم