رسانه های ایران همه فعالیت هایشان را تعطیل می کنند تا مشخص کنند که چه کسی پول دو میلیونی را کارت به کارت کرده است یا تکلیف 20میلیون رشوه به داور چه شده است ولی همه آنها در قبال 860میلیارد ریال پول بی زبان فوتبال ایران و بودجه فدراسیون فوتبال بی تفاوت هستند. احتمالاهمه چیز به رابطه خوب فدراسیون با رسانه ها و سفرهای تیم ملی باز می گردد ولی موضوع داوری تنها «معلول» مشکلات فوتبال ایران است و «علت» را باید جایی دیگر بررسی کرد. وقتی پدر خانواده شفاف نیست، چگونه می خواهیم داوری فوتبال ایران یا باشگاه ها شفاف باشند؟ حداقل مشخص است آن 20میلیون پول به داور برای چه هدفی است اما 86میلیارد تومان بودجه فدراسیون فوتبال بدون هیچ برنامه و هدفی هزینه می شود! چرا فدراسیون فوتبال هزینه ها و درآمدهایش را شفاف روی سایت قرار نمی دهد؟ چرا که این اطلاعات به هیچ عنوان محرمانه نیست، افشای آن نه تنها منافع هیچ «شخصی» (!) را به خطر نمی اندازد بلکه رقابت را در شرکت ها به وجود می آورد و به درستی باشگاه ها هم یاد می گیرند تا شفاف باشند. اما در فوتبال ایران از این خبرها نیست. فدراسیون کفاشیان که ادعای استقلال دارد، نیمی از درآمدهایش را روی کمک های دولتی بسته است. باید هم بخندیم. خیلی وقت است احساس مسوولیت در کشور وجود ندارد.