جریانی بود در شعر دهه 70 که اسم خیابان و بقالی و سیگار و میدان و کوچه پس کوچه را برمی داشتند ازش کار اضافه می کشیدند. الان هم توی ترانه باب (غیر دیلن) شده است. مثلاهمین میدان انقلاب و آزادی و خیابان جمهوری و... در شعر و ترانه دیگر عملامعنی میدان و خیابان نمی دهند. این جریان اینقدر باب (کماکان غیردیلن) شده بود که ما می ترسیم توی خیابان به تاکسی بگوییم آزادی؟ بگوید شعر نگو پسرم.

البته قبل از این هم با اسامی خاص ور ادبی می رفتند. مثلاکشتارگاه و میدان اعدام و توپخانه و نازی آباد و پل جوادیه نقش پررنگی در اشعار چنددهه قبل دارد. بعد هم ادبا و اکابر یک حرکت ترکیبی زدند و اسم جدید را ربط می دادند به اسم قدیم. یعنی از اعدام می رفتند توپخانه، توپخانه به انقلاب، [...]، و بعد می پیچیدند توی جمهوری و [...].