برای بحث درباره نژادپرستی دولت فرانسه انتشار یک ویدیو تازه منتشر شده در شهر غربی آنگره کاملاموثر است. فیلم کودکانی که توسط پدر و مادر گرفته شده و با افتخار نشان می دهد که به وزیر دادگستری دو رگه با طعنه پوست موز نشان می دهند و شعارهای زشتی درباره میمون می دهند. «نژادپرستانه به فرانسه بازگشته است»، چگونگی آن را هری روسلمک با یک طیف وسیعی از شواهد در لوموند بررسی می کند. اینکه چرا به نظر می رسد افسران پلیس به متلک ها اعتنا نمی کنند، هیچ تلاشی برای مقابله انجام نمی دهند. من یک فرانسوی الجزایری هستم که در پاریس بزرگ شدم و در حال حاضر مقدار زیادی از وقتم را در لندن، می گذرانم و غالبا می بینم که اینجا نسبت به فرانسه اقدامات بیشتری برای تقابل با نژادپرستی می شود. من اوایل 1973 متولد شدم که مک دونالد نخستین سخنگوی دو رگه سیاه و سفید بریتانیا شد. زمانی که هنوز اراذل و اوباش در ورزشگاه ها به سوی بازیکنان رنگین پوست میوه می انداختند. اما حداقل برای بریتانیا تغییری ایجاد شده است. ایجاد نهادهایی مانند کمیسیون برای برابری نژادی از دهه 70 ایجاد شده است. هنوز در فرانسه به زبان و رفتار افراد در خیابان توهین می شود. تفرقه در بحث هویت ملی در دولت نیکلاسارکوزی رییس جمهوری محافظه کار قبلی و در دولت فرانسوا اولاند رییس جمهور سوسیالیست فرقی نکرده است. در نظرسنجی هنوز هم پیش بینی می کنند که حزب راستگرا و افراطی که در اساس ضدمهاجرت است با 24 درصد از آرا در انتخابات اروپایی مه آینده پیروز خواهد شد. رکود اقتصادی و افزایش بی اعتمادی از نمایندگان منتخب قطعا به پرورش افراط گرایی منجر شده است. در دولت اولاند بیشتر تمرکز بر رسیدگی به سوء مدیریت دوران سارکوزی می شود. این است که هنوز به طور معمول افراد غیرسفید پوست یا با نام خارجی با موانع بسیار و بزرگی برای پیشرفت در فرانسه روبه رو هستند. در جایی که من بزرگ شدم 45 درصد از افراد زیر 25 سال بیکار هستند.

خبرنگار مستقل