متاسفانه در حال حاضر این اصل 104 قانون اساسی درباره همین مدیریت شورایی دانشگاه ها که نتیجه استقلال دانشگاه هاست کاملاتعطیل شده است و مثلادر سطح کارگاه ها، کارخانجات، شوراهای کارخانجات وجود دارد ولی در دانشگاه ها که مناسب ترین نهاد برای مدیریت شورایی طبق اصل 104 قانون اساسی است، به هیچ وجه اعمال نمی شود و در حال حاضر این مدیریت متمرکز یا غیر متمرکز بستگی به دولت دارد که عرض کردم در زمان آقای خاتمی و در زمان وزارت دکتر معین، ریاست شورایی بود ولی بعد از آن کاملامفقود شد و حتی اختیارات گروه های تخصصی هم از آنها گرفته شد. بنابراین هرگاه که مساله استقلال دانشگاه ها مطرح می شود، به این گونه است که گویی دانشگاه ها باید از شمول قانون مستثنی باشند، به هیچ عنوان این گونه نیست، مساله استقلال دانشگاه ها در این قبیل مسائلی است که عرض کردم، در مدیریت است، در تخلفات انتظامی منجمله مثلاهمین پدیده زشت ستاره دار کردن، بازنشسته کردن اساتیدی که در اوج شکوفایی علمی هستند، در واگذاری این قضایا به خود دانشگاهیان. والادرباره مسائلی که به نظم عمومی دانشگاه مربوط می شود بدیهی است که دانشگاه ها هیچگاه مستقل نیستند، نمی شوند و نخواهند بود.