با پخش گزارش جناب روحانی به مردم: در قالب مصاحبه تلویزیونی نکاتی جلب توجه بود که جا دارد به برخی از آن پرداخته شود. احساس شور و رضایتی که مجریان برنامه داشتند، آن شور و رضایت مجری معروف همیشگی و ثابت دوره های قبل نبود که هر تماشاگری حدس می زد: آن شعف و خنده ها به نوعی در آن پر از پرسش است که شاید به راحتی نمی شد یا توان آن نبود برای پرسشگری...! و دیگر آنکه خود شخص رییس جمهور تلاش نداشتند به نوعی با تبسم و سر تکان دادن غیرمتعارف سوال طرف مقابل را به پرسشی دیگر پیوند بزنند! و نکته جالب آنکه جناب روحانی با نکته سنجی و دقت کافی و نگاه دقیق به پرسش کننده، به خوبی می دانستند پرسش مهمی است و باید واژگان مورد استفاده از قدرت کافی برخوردار باشند در اقناع عمومی... و این نگاه از سر دقت به خوبی می رساند: میزان پایبندی به ادبیات در خور توجه و دیپلماتیک را. مورد جالب توجه دیگر به نماهای باز از محل برگزاری این نشست بود که به درستی «فضای آرامش و وسعت» به وجود آمده در جامعه را هم القا می کرد و تلاش داشت از نمای بسته و گرفته کمتر استفاده کند. این نوع تصویر برداری به باور متخصصان فن در سیاست می تواند معانی بارز و مستتری داشته باشد و از فردگرایی و تک تصمیم گیری مفرط بکاهد و میزانسن صحنه با نشان دادن «کتاب دا» هر معنی که داشته باشد و هر کسی بخواهد برداشت شخصی خود را بیان کند: بیش از همه شاید نکته متبتی باشد از توجه دولت «تدبیر و امید» به فرهنگ کتابخوانی و نه صرفا کتاب چاپی! امید است آنچه به دید همگان در این برنامه مهم آمد، در ادامه راه نیز کماکان مستدام باشد و عملگرایی اش بیشتر.