جریان روشنفکری و به عبارتی روشنگری در یک جامعه چندصدایی که در چشم انداز آن هستی هنر و ادبیات به گونه یی موزون و ساختمند، پیوسته در حال حرکت هستند، به طریق اولی حس مسوولیت پذیری و توجه به عملکرد فرهنگ سازی همواره دغدغه اصلی اهالی اندیشه و هنر بوده و هست. بی گمان در روزگار اینجا و اکنون که فضای فرهنگی در این روزها نفسی تازه را تجربه می کند و در حوزه های مدارا و هم اندیشی و بالندگی در عرصه های ادبیات و هنر به خودباوری تازه تری نزدیک شده است، خود فرصتی است برای تعامل و مشارکت اهالی این منظر در سرنوشت و تعالی فرهنگی جامعه و در نهایت صیانت از دستاوردهای ارزشمندی که می تواند دنیای صداهای متفاوت را