در صفحه تجسمی یکشنبه 8 دی ماه مطلبی از حافظ روحانی بود که نگرانی اش را درباره نبود اتحادیه یی برای گالری دارها و توقف چاپ و انتشار راهنمای گالری ها و انتشار مجدد آن به دو شکل مختلف اعلام کرده بود، که نوشته یی بحق بود.

توضیح اینکه: راهنمای گالری ها در سال 91 به پیشنهاد مدیر گالری «آن» و با سرمایه گالری های موجود در راهنما چاپ و نشر شد. مجری هم همان گالری «آن» بود. اما به دلایلی که هرگز بروز داده نشد به ناگاه و بی خبر چاپ و نشر آن متوقف شد که از نظر همه دست اندر کاران حرکت بهت برانگیزی بود.

بعد... گروه هفت نگاه تصمیم گرفت این کار را به صورت برنامه های فصلی و نه ماهانه پی گیرد که این کار انجام شد و ادامه دارد.

بعد گالری های دیگر هم دست به کار شدند و راهنمای برنامه هایشان را به صورت ماهانه به چاپ رساندند که ادامه دارد.

سالیان سال است که گالری دارها دغدغه داشتن اتحادیه را دارند. در زمان دولت خاتمی تعداد گالری ها به حد نصاب نبود. در زمان احمدی نژاد اقداماتی کردیم وحتی به وزارت کار هم رفتیم و در نهایت سر بسته به ما گفتند زحمت زیادی نکشید که امکانش کم است. چون دولت وقت با هر صنف و انجمن و تشکل و به قول این روزها «دورهمی» مخالف بود.

اما بعد در دولت جدید که انگار فضا بازتر و امکان حرکتی از این دست به وجود آمده بود، در افتتاح نمایشگاه هفت نگاه در اردیبهشت 92 اعلام کردیم که وقت تشکیل اتحادیه است و از همان وقت در تدارک این کار هستیم.

در همین جا اعلام می کنیم که روند قانونی کار به زودی شکل می گیرد و به امید حق در سال 93 اتحادیه نگارخانه دارها به وجود خواهد آمد وبعد با خیالی راحت تر و دستی بازتر و قانونی تر می توانیم خدمت مان را به هنرهای تجسمی ایران ادامه دهیم و آن وقت ما بین برنامه های متعددی که شکل خواهند گرفت حتما یک راهنمای کامل گالری ها هم برای تمامی اعضای اتحادیه منتشر خواهد شد.

برای حسن ختام بگویم که خدا را شکر از دوران جوانی ام مدت ها گذشته است و گر نه با خواندن این مطلب در دل می گفتید: آرزو بر جوانان عیب نیست.