آن گاه که بشر نخستین دروغ هایش را باور کرد فضایی محوری به وجود آمد که از فجایع سخت تر و از بیکاری طاقت فرسا تر بود. یک نوع تفکر ذهنی به وجود آمد که واقعیت زندگی را زیر سوال می برد. در جوامع امروزی این فضا «جو» یا «توهم» خوانده می شوند.

می گویند زمانی که بازیگری برای نقشی به صورت بلندمدت و با عمق و کنه بیشتر تلاش می کند نتیجه اش اثر هنری خوب و در بهترین شرایط تاثیر بلندمدت بر کاراکتر فردی هنرمند است. حال فرض کنید که این پروسه به صورت روزانه برای فردی تکرار و به یک عادت و شیوه زندگی مبدل شود. این گونه است که لایف استایلی پدید می آید که شاید جذاب باشد ولی دروغی بیش نیست و تکمله یی است بر همان روال احمقانه روزانه.