بوفه دار جوان این سینما کمی بی اعصاب است، شاید هم بی خیال. در مقابل درخواست های مظلومانه یا تند مشتری های تشنه لب برای آب یا چای، بدون بلند کردن سر از روی موبایلش زیرلبی می گوید «نداریم!» ویترین یخچالش پر از آبمیوه، شکلات و بیسکویت صرفا خارجی است. در جواب درخواست مصرانه من برای یک نوشیدنی گرم هم می گوید «شاید ساعت 7 نسکافه بدم» (ساعت فعلا5 است!). یک روز هم که بالاخره آب معدنی می آورد، به خیل تشنگان می گوید پول خرد ندارد و هرکس باید حداقل دو بطری بخرد. همین ماجرا با بیسکویت و پاپ کرن هم تکرار می شود. روزهای بعد هم دیگر آب نمی آورد.